Openingstocht Zuid

Locatie: o.a. Dordrecht
Begin datum: 29-05-2014
Eind datum: 01-06-2014
Organisator: Gerhard van der Veen
Verslagje van ons eerste Victoireweekend


Dag 1: Kats- Middelharnis
Serafina lag na een onderhoudsbeurtje netjes op tijd in het Kaste water.
Rond 8u30 zagen we in de verte twee Victoires langzaam voorbijkomen.
Dat waren Hartendief en Stella, zij waren en uurtje eerder uit Wemdeldinge vertrokken.
We sloten ons daarbij aan en na de eerste fotoshoot gingen we rond 9u10 samen door de Zeelandbrug richting Roompotsluis.
Aan de zeekant nog even met een tasje koffie het betere tij afgewacht, ondertussen fietste Rik met zijn plooifietsje nog eens snel(!) naar de Roompot Jachthaven.
Dan de zee op.
Het eerste rak werkte de wind niet echt mee, maar toen Hartedief haar genakker trok begon het plots beter te waaien.
Ik dacht dat we wel wat samen zouden trachten te blijven, maar dat doe je nooit hoorde ik later van Patrick (LOL). Dan maar iedereen voor zich en met de Clubgeest overboord liepen we al een stuk beter.
Grote rakken getrokken want het was heerlijk zeezeilen.
Toen Stella en Hartendief al in Stellendam lagen kwam de Clubgeest gelukkig weer terug.
Patrick riep me op om te vragen waar we (eigenlijk) bleven, maar ook om de sluis open te houden.
Merci Patrick!
Even erg onprettig toen ik bij het binnenvaren van de sluis door het boegwater van een vissersboot tegen de muur gedrukt werd. Gelukkig al bij al geen schade.
Dan maar op motor met zijn drieën naar Middelharnis.
Hartedief trok zijn 101 Clubvlaggetjes en we kregen een hartelijk ontvangst na het afmeren.
Met dank aan Ann, Anke en Patrick voor de heerlijke spaghetti bij hen aan boord.
Pijp uit, lekker geslapen die nacht.
Dag 2: Middelharnis-Dordrecht
Om 10u00 landvasten los en nadat we het mooie Middelharnis kanaaltje uitgemotord hadden gingen de zeilen omhoog. Zoveel V-kes bij elkaar, dat is een prachtig zicht!
De meeste kozen de noordelijke route rondom Tiengemeten, maar wij bleven zuidelijk.
Even rondjes draaien voor de Haringvlietbrug, van daar was het jammer genoeg motoren tot in Dordrecht.
In de Nieuwe Haven lagen we op een heel erg mooie locatie, midden in het Oude Centrum van Dordrecht.
Crewwissel, want mijn neefjes Rik en Roel moesten jammer genoeg gaan werken.
Mijn vrouw Anne kwam mij gezelschap houden.
De avond in Eetcafé Jongepier was erg gezellig en het eten viel zelfs volgens onze hoge Belgische Bourgondische normen heel erg mee (LOL).
Dag 3: Dordrecht-Willemstad

Na de steigerkoffie rond 12u00 een heel mooi boottochtje met Dortevaar, de meesten onder ons konden hun eigen boot van op het water zien, dat was weer wat anders.
Na afscheid te hebben genomen van Henny en haar kersverse echtgenoot begon het toch weer te kriebelen om te gaan varen.
Anke stapte bij ons aan boord.
Dikke pluim want ze heeft bijna het heel stuk tot Willemstad aan het roer gestaan en dat heeft ze heel goed gedaan!
Wel goede wind, maar het was wel heel scherp aan de wind zeilen, dat lukte maar af en toe.
In Willemstad lagen we op een toplocatie, in het geval van Stella zelfs even vastliggen want het was daar net iets te ondiep.
Onder een heerlijk zonnetje werden de steigerbroodjes gesmeerd en met veel smaak weggewerkt.
Dirk van Stella had mij terloops gevraagd wat onze doorvaarhoogte was en ik zei: volgens de gebruikershandleiding 17m 60.
Maar toen we op de fortomwalling kropen en onze masten vlak naast elkaar zagen kreeg ik het toch een beetje benauwd, want we zagen nauwelijks een verschil en volgens hem was het voor Stella 18m40.
Dat moest dan maar eens gemeten worden!
Patrick werd aangeduid als Chinese vrijwilliger en hing al snel in de top van onze mast.
Een ander clublid had gelukkig een lange lintmeter bij zich (waarvoor onze dank) en na wat gepalaver werd besloten dat de veilige doorvaarhoogte voor een 1200 en een 42, 18m40 is.
Dat mag wat ons betreft zo in de archieven Aaike!
Ik heb dus in het verleden een goede beschermengel gehad, want 80 cm verschil is niet niks.
Heel leuke middag op de steiger, bij een glaasje goed gekletst met andere clubleden: heerlijk!

‘s Avonds nog iets gaan drinken en goed gelachen om de gemiddelde hoogte van een Hollands urinoir…
Wij nemen aan dat Gerhard de norm is, wij Belgen in elk geval niet (LOL).

Dag 4: Willemstad-Roompot.
Na het onvermijdelijke “tot volgende keer” verdwenen de V’s in alle mogelijke windrichtingen, in ons geval opnieuw motoren naar de Volkeraksluis en van de Volkerak naar de Krammersluis, want er was geen wind.
Wel heel mooi weer en lekker warm, dus zo heel erg was dat niet.
Dirk van Stella had de Krammer opgeroepen en met onze 18m40 mochten we mee in de sluis voor de beroepsvaart.
Ook aan de andere kant niet veel wind, pas na de Zeelandbrug dat we terug onze zeilen konden hijsen.
Omdat we toch geen haast hadden zijn we blijven opkruisen tot aan de Roompot.
Het cirkeltje was rond, we houden er heel fijne en leerrijke herinneringen aan over!
Onze dank dan ook voor de gastvrijheid en een dikke pluim voor het organiserend comité:
Patrick, Jacques en Gerhard!
Tot volgende keer!

Anne en Joris / Serafina